story - De oprichter en voorzitter van Stichting Giri Asih is Peter ten Cate. Hieronder is zijn persoonlijke verhaal te lezen over de totstandkoming van het kindertehuis.
Het was in december 1999 dat ik naar de zolang verwachte vakantie uitkeek om naar Bali af te reizen.
Na drie weken alle toeristische plekken bezocht te hebben leek ik me te berusten om de laatste drie dagen rond het Hotel in Seminyak te verblijven. Die middag, na een bezoek aan het strand, kwam ik in een Restaurant terecht waarbij een boompje opgetogen was als kerstboom. Vreemd een Kerstboom in Bali. In die boom hingen foto's van kinderen die de boom sierden. Ik liep ernaar toe en zag een flyer dat het Restaurant een Kerstmiddag organiseerde voor een kindertehuis in Melaya genaamd Giri Asih in het zuidwesten van het eiland. Wij als bezoekers konden een foto uit de boom halen, een cadeautje kopen en onder deze boom leggen zodat ieder kind op de 25e december een presentje zou krijgen.
Ik besloot dat te doen. Na een paar foto's eruit te hebben gehaald en de cadeautjes de volgende dag te brengen kwam ik de organisatie aldaar tegen. Ze vroegen mij of ik het leuk zou vinden het tehuis te willen bezoeken. Dat leek me leuk en we zijn die middag nog in de wagen gestapt richting het westen. Ik had geen flauw idee waar we naar toe reden. De afstand was 55 km werd mij verteld dus ging ik vanuit dat het een ritje van 1.5 uur zou worden. Tot mijn schrik werd dit twee keer zoveel. Ach, men kent het wel, het verkeer rond het eiland; vracht en honderden bromfietsen die de route naar het westen afleggen. Een prachtige tocht door rijstvelden en delen strand die er wonderschoon bij lagen. Wat een verschil vergeleken met Kuta.
Daar aangekomen werden we direct opgewacht door de kinderen en het hoofd van het tehuis. De mierzoete thee kwam ons al tegemoet als welkomstdrankje waarbij de kinderen ons aankeken alsof wij uit de hemel kwamen. We werden rondgeleid langs de gebouwen waar de kinderen verbleven. Een rondleiding die voor altijd in mijn geheugen zal blijven. Dit overtrof werkelijk alles; een paar gebouwtjes met lekkende daken, vieze matrassen, bedden waarvan de meesten het woord bed niet eens waardig waren. Deze kinderen kwamen uit gezinnen uit die omgeving waarvan de ouders geen geld hadden om deze kinderen naar school te sturen. Zij werden afgestaan aan dit tehuis. Een kindertehuis en dus geen weeshuis.
Door deze rondleiding werd ik diep getroffen en besloot vanaf die dag iets voor dit kindertehuis iets te gaan doen. Dit leidde tot de oprichting van Stichting Giri Asih Nederland in 2000. Door mijn netwerk als restauranthouder kregen wij destijds veel aandacht. Via bekende Nederlandse Pinda's kregen we zelfs zendtijd bij 2 Vandaag. Inmiddels is het gehele kindertehuis Giri Asih Melaya gerenoveerd door onze stichting en sinds 2010 heeft de stichting een tehuis in eigen beheer genaamd: Rumah Anak Pohsanten.
